PLASTIK- WRÓG NUMER JEDEN CZY CICHY SPRZYMIERZENIEC?

W latach 50 świat zachwycił się plastikiem na masową skalę. Znalazł szerokie zastosowanie w niemalże każdej dziedzinie życia i dziś trudno wyobrazić sobie codzienne funkcjonowanie bez niego. Po 70 latach od wybuchu rewolucji plastikowej, mało kto wciąż podchodzi tak entuzjastycznie do tego tworzywa. Droga od miłości do nienawiści zajęła kilka dekad, ale czy świat słusznie znienawidził swojego ulubieńca? Jak to zwykle bywa w takich przypadkach, prawda o plastiku leży gdzieś pośrodku.

Plastik nadał rozpędu rozwojowi ludzkości i nic nie wskazuje na to, byśmy mieli z niego rezygnować. Pomimo wprowadzanych ograniczeń, produkcja i zużycie tworzyw sztucznych stale rośnie także dlatego, że jego wykorzystanie oszczędza zasoby, których potrzebowalibyśmy aż czterokrotnie więcej zastępując go innymi materiałami. Warto więc na problem spojrzeć z innej strony i zamiast walczyć z wiatrakami, spróbować wykorzystywać to niezwykłe tworzywo w sposób bardziej odpowiedzialny i zrównoważony.

MIT PIERWSZY: PAKOWANIE ŻYWNOŚCI W PLASTIK JEST NIEEKOLOGICZNE

Jak podaje Polski Związek Przetwórców Tworzyw Sztucznych w raporcie „Wpływ tworzyw sztucznych na środowisko”, konsumenci w Unii Europejskiej marnują 16 proc. produkowanej żywności. Natomiast zdaniem WHO, w regionach słabiej rozwiniętych straty te sięgają nawet 50 proc. Tam masowym problemem jest także spożywanie zepsutej żywności – każdego roku z powodu zatrucia pokarmowego umiera  około 350 tys. osób!

Dzięki opakowaniom z tworzyw sztucznych ten problem dałoby się zminimalizować , a straty żywności ograniczyć nawet do 3 proc. W dodatku, jak autorzy raportu powtarzają za Denkstatt, czyli firmą, która zajmuje się szacowaniem ukrytych kosztów niezrównoważonego wykorzystania zasobów naturalnych, produkcja opakowania dla żywności o wadze 1 kg powoduje emisję 70 g CO2; tymczasem produkcja żywności o tej samej wadze aż 350 g CO2. W sytuacji zagrożenia powiększenia strat żywności, likwidacja opakowania nie byłaby optymalnym rozwiązaniem problemów środowiskowych.

Nie oznacza to oczywiście, że tworzywa sztuczne są panaceum na całe zło świata, w tym problem głodu. Jednak sprowadzenie jego roli do głównego czynnika zanieczyszczenia planety jest sporym nadużyciem. Na problem należy spojrzeć globalnie – opakowania plastikowe znacznie wydłużają termin przydatności jedzenia do spożycia, co de facto obniża emisję CO2. Problemem natomiast pozostaje sposób, w jaki obchodzimy się z opakowaniem po zjedzeniu jego zawartości.

MIT DRUGI: PLASTIK BARDZIEJ OBCIĄŻA ŚRODOWISKO NIŻ SZKŁO CZY PAPIER

Rzeczywiście, plastik rozkłada się dłużej niż papier i mniej efektywnie poddaje się recyklingowi niż szkło. Rzadko jednak wspomina się o innych czynnikach, które w przypadku tych pozornie bardziej przyjaznych środowisku materiałów, powodują większe obciążenie dla środowiska niż plastik. Przetwarzanie szkła wymaga znacznie wyższej temperatury niż przetwarzanie plastiku, co wiąże się z wyższą emisją CO2. W dodatku szkło ma większą wagę, co powoduje większe zużycie paliwa podczas transportu żywności w szklanych opakowaniach. Natomiast papier już w samej fazie produkcji znacznie bardziej obciąża środowisko niż plastik w całym cyklu życia. Produkcja papieru wiąże się z wycinką lasów, w dodatku wymaga zużycia znacznie większej ilości wody i energii.

Warto również wiedzieć, że nie każdy papier nadaje się do recyklingu. Przykładowo, biorąc kawę w kubku papierowym, tylko z pozoru nie szkodzimy środowisku. W rzeczywistości taki papier powleczony jest warstwą polietylenu zapewniającą materiałowi wodoodporność lub jego dwie warstwy są spojone żywicą polimerową. Problem w tym, że takiego odpadu nie da się poddać recyklingowi z innymi odpadami z papieru i wymaga on specjalistycznych urządzeń do recyklingu, najczęściej niedostępnych.

MIT TRZECI: ZAŚMIECANIA OCEANÓW PLASTIKIEM NIE DA SIĘ JUŻ ZAHAMOWAĆ

Jak dowiedli niemieccy naukowcy z Centrum Helmholtza ds. Badań Środowiskowych (UFZ) w Lipsku, 90 proc. plastiku w morzach i oceanach wpływającego z systemów rzecznych pochodzi tylko z dziesięciu rzek: ośmiu w Azji i dwóch w Afryce. Zanieczyszczenie oceanów jest więc efektem złego gospodarowania odpadami (lub jego braku) przez poszczególne kraje. Wystarczy przejść się plażą tuż po sztormie, żeby zobaczyć jakie „dary” ma dla nas Posejdon.

Mikroplastik, czyli drobinki plastiku szkodliwe dla wodnego ekosystemu dostające się do mórz i oceanów, pochodzi głównie z tekstyliów syntetycznych (35 proc.), opon samochodowych (28 proc.) i kurzu miejskiego (24 proc.) – wynika z danych zebranych przez International Union for Conservation of Nature. Natomiast granulki pochodzące z przemysłu tworzyw sztucznych to zaledwie mniej niż 1 proc. Wobec tego, aby ograniczyć przenikanie mikrodrobin, powinniśmy skierować wysiłki w odpowiednią stronę.

MIT CZWARTY: SPALANIE PLASTIKU SZKODZI ŚRODOWISKU

Co z plastikowymi odpadami, które nie nadają się do recyklingu? Dziś plastik palony w specjalnych spalarniach nie stanowi zagrożenia dla naszego zdrowia bądź środowiska. W Szwecji odpady wykorzystuje się do produkcji energii, a żużel po zutylizowanych w spalarniach śmieciach używany jest do budowy dróg. Nowoczesne zakłady nie emitują do atmosfery szkodliwych substancji. Dioksyny, ulatniające się ze spalanych tworzyw sztucznych, wiązane są w filtrach z technologią aktywnego węgla. Udało się wyeliminować również nieprzyjemny zapach, dzięki czemu w Szwecji zakłady spalania odpadów mieszczą się nawet w centrach miast, co umożliwia obniżenie kosztu wywozu śmieci. W Polsce niestety wciąż trudno przełamać opór społeczny przed spalarniami. Obecnie mamy w kraju tylko dziewięć takich zakładów, a wysokokaloryczne odpady, z których moglibyśmy produkować energię, wywożone są za granicę, mimo że tworzywa sztuczne mają większą kaloryczność niż wciąż powszechnie używany w Polsce węgiel.

W Polsce dodatkowym problemem są zarówno brak wiedzy i świadomości konsumentów, jak i niewystarczająca segregacja odpadów w sortowniach.

MIT PIĄTY: SEGREGOWANIE PLASTIKU NIE MA SENSU

My, jako mieszkańcy Unii Europejskiej, zrobiliśmy już bardzo dużo na rzecz lepszego wykorzystania plastiku. I już planujemy kolejne kroki. Unijna „Strategia dla tworzyw sztucznych w kontekście gospodarki o obiegu zamkniętym” wymaga, by do 2030 roku wszystkie opakowania z tworzyw sztucznych były przydatne do recyklingu. Koncepcja projektowania dla recyklingu zakłada usunięcie z procesu produkcji wszelkich materiałów niebezpiecznych i nie nadających się do recyklingu. Dąży się również do stosowania jednorodnych, łatwych do odzyskania materiałów w celu ułatwienia recyklingu odpadów i ograniczenia ilości odpadów nieprzydatnych do tego procesu.

Obecnie w krajach należących do UE w procesie recyklingu odzyskuje się 62 proc. butelek PET. W wielu krajach europejskich obowiązuje kaucja za butelki PET, dzięki temu wzrost odzysku sięga średnio ponad 90 proc., a w Niemczech nawet 98 proc. W połowie 2022 roku system kaucyjny za butelki PET zostanie uruchomiony również w naszym kraju, więc wkrótce i u nas będziemy mogli obserwować jak to działa w praktyce.

Sporo zostało już zrobione, jednak przed nami jeszcze długa droga, głównie związana z edukacją społeczeństwa. Stąd tak ważne jest znakowanie opakowań, aby konsument wiedział, w którym worku umieścić zużyte opakowanie.

Plastik może być zarówno naszym wrogiem, jak i sprzymierzeńcem. Wszystko zależy od tego w jaki sposób podejdą do tego rządy poszczególnych Państw oraz my, jako ludzie. Każdy indywidualnie.

Na tę chwilę oznakowanie opakowania rodzajem materiału, z którego zostało wytworzone jest dobrowolne. Mówi o tym art. 15. ust. 1 Ustawy z dnia 13 czerwca 2013 roku o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.

1 – PET – Politereftalan etylenu – opakowanie takie nadaje się do ponownego przetworzenia. PET jest wykorzystywany na szeroką skalę w produkcji butelek i w takiej też formie jest użyteczny do recyklingu. Większe problemy mogą wystąpić w procesie przetwarzania cienkiej struktury PET stanowiącej element opakowania np. cukierków.

2 – HDPE – Polietylen o wysokiej gęstości- zaliczany jest do grupy poliolefin. Uważany jest za jeden z dwóch najbezpieczniejszych dla nas tworzyw sztucznych. Jest przyjazny w procesie recyklingu.

3 – PVC – Polichlorek winylu, PVC może wydzielać toksyny w związku z tym jest szkodliwy dla zdrowia. W procesie spalania wytwarzane są DIOKSYNY – groźne dla zdrowia związki chemiczne!

4 – LDPE – Polietylen niskiej gęstości – zaliczany jest do grupy poliolefin, nadaje się do recyklingu, jednak jest on mniej bezpieczny niż HDPE i PP, czyli nasza DWÓJKA i PIĄTKA

5 – PP – Polipropylen – zaliczany do grupy poliolefin, wykazuje dużą podatność na recykling materiałowy. Razem z naszą DWÓJKĄ uznawany za jeden z najbezpieczniejszych dla naszego zdrowia!

6 – PS – Polistyren –  często go widzimy w formie spienionej czyli styropianu. Wydziela toksyny, w związku z tym nie powinien mieć kontaktu z żywnością. Dopuszcza się jego stosowanie do przykrywek kubków na gorące napoje

7 – INNE – Opakowania z SIÓDEMKĄ powstały poprzez połączenie różnego rodzaju tworzyw sztucznych. Oznakowanie takie może utrudniać proces segregacji odpadów pod przydatność do recyklingu, jednak absolutnie go nie wyklucza. Dla przykładu laminat PP/PE nadaje się do recyklingu materiałowego, z kolei połączenie PET/PE wyklucza już taką możliwość.

Dokładne wzory oznakowania opakowań, wskazujące na poszczególne rodzaje materiałów, z których opakowanie zostało wykonane zawarte są w Rozporządzeniu z dnia 3 września 2014 r. w sprawie wzorów oznakowania opakowań.

Oprócz oznakowań mówiących o rodzaju materiału, z którego dany materiał został wykonany, istnieja tzw. „oznakowania ekologiczne”. Oznakowania ekologiczne mogą np. dotyczyć podatności na recykling, deklarować użycie materiału pochodzącego z recyklingu czy też wskazywać na biodegradowalność, kompostowalność opakowania.  Umieszczanie na opakowaniach takich oznaczeń powinno być zgodne z normą PN-EN ISO 14021.

W trosce o bezpieczeństwo swoje i swojej rodziny zwróć uwagę na te, już nie takie  tajemnicze oznaczenia na opakowaniach plastikowych.

Wszystkie opakowania plastikowe, po wykorzystaniu powinieneś poddać recyklingowi! Pamiętaj o segregacji śmieci! Dbaj o naszą przyszłość!

Pałucka Drukarnia Opakowań jako producent innowacyjnych opakowań dokłada wszelkich starań, aby przybliżyć Klientom pojęcia takie jak: folie biodegradowalne czy folie kompostowalne. Terminy te często, mylnie używane są zamiennie.

Opakowanie biodegradowalne nie musi być kompostowalne, natomiast każde opakowanie kompostowalne jest biodegradowalne.

Opakowania biodegradowalne rozpadają się w warunkach tlenowych przy udziale mikroorganizmów do dwutlenku węgla, wody, biomasy, a w warunkach beztlenowych zamiast wody powstaje metan. Sama degradacja opakowań nie oznacza, że powstała biomasa jest przyjazna dla środowiska. Może ona zawierać szkodliwe substancje tj. metale ciężkie, które wpływają negatywnie na jakość i bezpieczeństwo kompostu. Dokładne wymagania jakie muszą spełniać opakowania kompostowalne zawarte są w normie ISO 13432. Zawiera ona szereg wytycznych jakie producent opakowań musi zapewnić, aby produkt mógł uzyskać certyfikat/certyfikaty ekologicznego opakowania.

Aby móc ubiegać się o certyfikat, niezbędny jest kontakt z jednostką certyfikującą oraz laboratorium opakowań.

Pałucka Drukarnia Opakowań utworzyła zespół ds. struktur alternatywnych, którego celem jest optymalizacja potrzeb Klienta pod wymagania środowiskowe od momentu opracowania projektu graficznego do etapu realizacji zamówienia i certyfikacji.

Rozwijający się trend ekologiczny w segmencie opakowań trapezowych do kwiatów oraz świeżych ziół doniczkowych determinuje na producentach opakowań szukanie nowoczesnych rozwiązań począwszy od przygotowania projektu zgodnego z założeniami m.in. Gospodarki w Obiegu Zamkniętym po dostarczenia gotowego zgrzanego pakietu opakowań.

Pałucka Drukarnia Opakowań posiadając własne studio graficzne przeprowadzi Cię przez przygotowanie projektu uwzględniając trendy oraz wymogi nowoczesnych rozwiązań ekologicznych. Dysponujemy pakietem graficznym ESKO Equinox 7C dającym możliwość przygotowania prac z rozszerzonym gamutem kolorystycznym będącym w zgodzie z rozwiązaniami przyjaznymi środowisku.

W kolejnym etapie przygotowania optymalnego opakowania do kwiatów lub świeżych ziół i sałat jest właściwy dobór podłoża drukowego, które pozwoli nam w bezpieczny i zgodny ze standardami BRC obowiązującymi w PDO sposób zapakować produkt będąc jednocześnie najmniejszym obciążeniem dla środowiska. Dba o to zespół ludzi będącymi członkami grupy „Zielone PDO”. Stosujemy rozwiązania zarówno na foliach biodegradowalnych, kompostowalnych jak i klasycznie na foliach BOPP, CPP lub PE.

W zależności od potrzeb wentylacji lub nawodnienia rośliny doniczkowej stosujemy odpowiednie układy, rozmieszczenia i wielkości makro otworów lub mikroperofracji gwarantujące optymalne warunki do wzrostu rośliny.

Dostarczamy opakowania na monofoliach, laminatach w roli lub pakietach po 50/100 szt transparentne lub zadrukowane w 8 kolorach z uszlachetnieniami druku m.in. Paper Touch. Plik opakowań w zależności od potrzeb dostosowany jest do pakowania ręcznego bądź maszynowego.

Zespół ekspertów Pałuckiej Drukarni Opakowań z ponad 20-letnim doświadczeniem przeprowadzi Cię bezpiecznie przez cały proces realizacji zamówienia.

Rodzaje opakowń – Biodegradowalne, kompostowalne czy nadające się do recyklingu, które opakowanie wybrać?

 

Zdrowy styl życia czy „eko” działania to wbrew pozorom nie tylko moda ale przede wszystkim szczera obawa o stan naszej planty. Należy wziąć pod uwagę że w Unii Europejskiej produkuje się ponad 2,5 miliarda ton odpadów rocznie w tym są również odpady opakowaniowe. Rządy naszych państw usilnie szukają rozwiązań systemowych które pozwolą na ich ograniczenie żeby chronić nasz planetę. Stąd koncepcja Gospodarki o obiegu zamkniętym,  w której produkty, materiały oraz surowce powinny pozostawać tak długo, jak jest to możliwe, a wytwarzanie odpadów powinno być jak najbardziej zminimalizowane. Idea ta uwzględnia wszystkie etapy cyklu życia produktu, zaczynając od jego projektowania, poprzez produkcję, konsumpcję, zbieranie odpadów, aż do ich zagospodarowania. Tutaj istotne jest żeby odpady, jeśli już powstaną, były traktowane jako surowce wtórne, a maja temu służyć wszystkie działania poprzedzające powstanie odpadów.  Ponieważ w PDO produkujemy opakowania zajmiemy się rozważeniem wprowadzenia do obiegu 3 rodzajów opakowań które pozwolą ograniczyć powstawanie odpadów.

Opakowania biodegradowalne

Przedrostek „bio” oznacza tyle, że degradacja tworzywa przebiega z udziałem organizmów żywych. Niestety nie oznacza to, że jeśli wyrzucimy jakikolwiek materiał biodegradowalny do przydomowego kompostnika to stanie się on zdrową przekąską dla żyjących tam dżdżownic. Pojęcie biodegradacji oraz warunki jakie muszą zostać spełnione do rozpadu tego rodzaju tworzywa określone są przepisami w odpowiedniej normie.

Żeby proces biodegradacji nastąpił musza zostać zachowane odpowiednie warunki: wilgotność, temperatura, dawka tlenu, pH a przede wszystkim obecność mikroorganizmów, które je skonsumują w przeciwnym razie proces biodegradacji może ulec zahamowaniu lub w ogóle nie nastąpi.

Norma mówi że po 45 dniach stopień biodegradacji powinien wynosić 70% masy, ale nie mówi już o produktach degradacji oraz ich wpływie na środowisko. Dlatego materiały zaliczone do tej grupy nie koniecznie stworzą zdrowy kompost po rozkładzie.

Opakowania takie nie nadają się do recyklingu, ponieważ mają inne właściwości niż tradycyjne tworzywa sztuczne. Sposób utylizacji opakowań biodegradowalny nie jest więc uregulowany i tak naprawdę nie wiadomo co z nimi robić, dlatego trafiają do odpadów zmieszanych a co za tym idzie prawdopodobnie do spalarni.  Jeśli z jakiegoś powodu trafią do lasu, oceanu czy kompostownika Prawdopodobnie rozłożą się szybciej niż zwykły plastik, ale nie koniecznie stworzą zdrowy kompost czy pożywkę.

Opakowania kompostowalne

Takie tworzywo w przeciwieństwie do biodegradowalnego, możecie spokojnie kompostować, zakopać w ziemi albo wyrzucić do odpadów zielonych.

Pojęcie kompostowalności zwłaszcza jej minimalne warunki zostały zdefiniowane również przepisami w normie. Według której o materiale kompostowalnym możemy mówić gdy ulegnie procesowi biodegradacji jednak w ilości min. 90% w okresie 6 miesięcy. Powstały po rozpadzie materiał nie powinien wpływać negatywnie na jakość kompostu, w którym przebiega proces kompostowania materiału.

Termin ten jest dużo bardziej precyzyjny, gdyż informuje o tym, że powstały materiał nie pogarsza środowiska, w którym się rozkłada, stąd przewaga opakowania kompostowalnego nad biodegradowalnym.

Tutaj należy podkreślić opakowanie biodegradowalne nie oznacza wcale że jest kompostowalne, ale wszystkie opakowania kompostowalne są biodegradowalnymi.

Opakowanie kompostowalne powinno trafić do kompostownika bo w ten sposób rozpadnie się na zdrową biomasę, tutaj należy wspomnieć że nie każdy uczestnik systemu segregacji odpadów posiada przydomowy kompostownik czy pojemnik na odpady „bio”, natomiast sam system selektywnej zbiórki odpadów póki co nie wymusza jego posiadania, co może być chyba największą barierą przy wprowadzeniu tego rodzaju opakowania na rynek. Jeśli takie opakowanie trafi do odpadów zmieszanych, podobnie jak opakowania biodegradowalne, zostanie poddane spalaniu wraz z pozostałymi odpadami. Natomiast w żadnym wypadku nie powinno trafić do odpadów segregowanych tj. z pozostałymi tworzywami sztucznymi gdyż podobnie jak opakowania biodegradowalne nie nadają się do recyklingu.

Żeby takie opakowanie kompostowalne trafiło w odpowiednie miejsce musi zostać rozpoznane przez użytkownika dlatego tego typu opakowania wg wymagań normy powinny mieć wyraźne oznaczenie numerem lub symbolem wynikającym z normy.

Jest wiele warunków do spełnienia aby zabiegi producentów a zwłaszcza bardzo wysokie koszty związane z wprowadzeniem opakowania kompostowalengo na rynek nie zostały zniweczone.

Opakowania nadające się do recyklingu

Najkorzystniejszym rozwiązaniem wydaj się być stosowanie opakowań nadających  się do recyklingu tzn. takich które jeśli przez konsumenta zostaną odpowiednio segregowane trafią poprzez selektywna zbiórkę odpadów do sortowni a następnie ponownie użyte i poddane recyklingowi tzn. ponownie przetworzone. Aby jednak się tak stało musimy spełnić podstawowy warunek, opakowanie musi być wyprodukowane z materiałów nadających się do recyklingu, tzn. takich których przetwórstwo jest możliwe. W doborze odpowiednich materiałów oraz struktury tych materiałów pomoże wyspecjalizowany zespół pracowników Centrum Badawczo Rozwojowego Pałuckiej Drukarni Opakowań. Tak odpowiednio skonstruowane opakowanie prawdopodobnie przez wypracowany już system selektywnej zbiórki odpadów, który wydaje się że działa całkiem dobrze, trafi do sortowni śmieci, stamtąd do recyklera a następnie poddane recyklingowi.

Wniosek nasuwa się jeden:  plastik nie jest taki zły, a przynajmniej biorąc pod uwagę przyzwyczajenia użytkowników i wypracowany już działający system selektywnej zbiórki odpadów tj. sortowanie odpadów plastikowych do żółtych worków, pozwoli na jego ponowne przetwórstwo a tym samym  przyczyni się do zmniejszenia ilości odpadów na naszej planecie.

Pałucka Drukarnia Opakowań jako pionier w produkcji technologicznie zaawansowanych opakowań zapewnia wykonanie opakowań zarówno biodegradowalnych, kompostowalnych jaki nadających się do recyklingu. Nasz zespół fachowców pomoże w doborze materiałów i struktury, zaprojektowaniu grafiki czy sposobie zadruku oraz formowania opakowania w taki sposób aby spełniało ono wyżej opisane wymagania. Wybór rodzaju opakowania należy do Państwa i zależy przede wszystkim od wymagań jakie przed nim stawiacie, jednak również w tym wyborze chętnie pomożemy.

Co  to znaczy fleksografia? Czym wyróżnia się spośród innych metod drukowania? Jaka jest jakość we flexo?  Jakie ma zalety?  Czym się charakteryzuje? Jak  można uszlachetnić opakowanie? 

Mój drogi fleksograficzny przyjacielu, na wszystkie powyższe  pytania  znajdziesz odpowiedź w poniższym artykule.  Zapraszam do lektury!

Fleksografia

Fleksografia najłatwiej i najkrócej mówiąc oznacza metodę drukowania wypukłego. W procesie drukowania fleksograficznego wykorzystuje się formy drukujące charakteryzujące się wypukłymi miejscami drukującymi umieszczonymi na płycie powyżej miejsc niedrukujących. Korzystanie w drukarni zlokalizowanej w sercu Janowca Wielkopolskiego z elastycznych, miękkich form drukowych oraz odpowiednich farb szybkoschnących umożliwia drukowanie na szerokiej gamie podłoży drukowych m.in. na  papierze, BOPP, PE, CPP, PET, BOPA, aluminium. Wspomniane farby fleksograficzne charakteryzują się niską lepkością (ok. 20 s) i pozwalają na dobrą drukowalność oraz wysokie prędkości maszyn podczas drukowania.

Można stwierdzić, że dzięki  metodzie  flexo jest możliwość  zadrukowania różnorodnych produktów m.in. opakowania fresh food, opakowania do słodyczy, kawy, lodów, świeżych ziół, czekolad, paluszków, etykiet, gazet i wiele  innych  produktów. Nasze maszyny fleksograficzne umożliwiają nie tylko wydruk, ale również  jego uszlachetnienie nadając wyjątkowość , przełomowość oraz  trwałość opakowania. Lakierowanie to najbardziej popularny sposób uszlachetniania. Mamy możliwość nakładania lakieru na całości opakowania, ale również na wybrane elementy. Lakierowanie możemy użyć nie tylko dla podniesienia bezpieczeństwa opakowania czy produktu, ale również przy zastosowaniu  specjalnego lakieru  paper touch możemy uzyskać  efekt  wrażenia dotykania papieru na opakowaniu z folii.

Technika drukowania fleksograficznego

Technika drukowania fleksograficznego uchodzi za technikę, która wyróżnia się bardzo wysoką jakością wydruku. Ostatnie lata potwierdzają gwałtowną zmianę w której konsument większą uwagę zaczął zwracać na opakowania będące  głównym bodźcem do zakupu produktu. Jeżeli zatrzymamy się i spojrzymy  kompleksowo to można  spostrzec, że rynkiem kieruje w dużej mierze jakość. Interesanci w małej ilości skupiają się na cenie, teraz priorytetem stał się gatunek nie tylko produktu, ale zarówno opakowania. Dzięki posiadaniu dobrego parku maszynowego oraz wieloletniemu doświadczeniu pracowników, Pałucka Drukarnia Opakowań gwarantuje wysoką jakość wydrukowanego towaru.

Zalety procesu fleksograficznego

Poniżej kilka z wyróżnionych cech  drukowania metodą  fleksograficzną

• wysoka jakość
• łatwość drukowania na  wstęgach różnego rodzaju
• powtarzalność druku
• szerokie zastosowanie
• ciekła i szybkoschnąca farba, która umożliwia osiągnąć wysokie prędkości podczas druku
• ekonomiczność
• zmiana  na inny temat (przezbrojenie) zlecenia trwa bardzo szybko
• możliwość drukowania wielotonalnych prac
• drukowanie o wysokiej rozdzielczości

Opakowanie wykonane w Pałuckiej Drukarni Opakowań wyróżni Twój produkt w sklepie, zapraszamy do kontaktu z naszymi ekspertami. 

Producenci zwracają szczególną uwagę, aby produkować bezpieczne opakowania przyjazne środowisku. W naszej drukarni bezpieczeństwo opakowań rozumiane jest nie tylko jako „nieszkodliwość dla człowieka”, ale również jako „nieszkodliwość dla środowiska”. Stale analizujemy, jak zmienia się branża opakowań i staramy się wychodzić naprzeciw oczekiwaniom naszych Klientów, proponując dostępność rozwiązań w dziedzinie opakowań.

Pojęcie „zielone opakowanie” kryje w sobie wiele aspektów, tj. wyeliminowanie metalizy, dostarczenie konsumentom opakowania recyklingowalnego, wyprodukowanie opakowania zgodnie z GOZem, odchudzanie laminatów.

Produkując opakowanie przyjazne środowisku warto zadbać o jego odpowiednie oznakowanie.

Osobną kwestią są oznaczenia opakowania z tworzyw sztucznych danym symbolem, mówiącym o rodzaju folii, z którego wyrób został wykonany, a osobną oznaczenia dotyczące przydatności m.in. do recyklingu (tzw. oświadczenia środowiskowe).

Oznaczenia opakowań danym symbolem klasyfikującym wyrób, składane są zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 3 września 2014 roku w sprawie wzorów oznakowania opakowań. Rozporządzenie określa również symbol mówiący o przydatności opakowania do recyklingu. Wymagania dotyczące własnych oświadczeń środowiskowych ujmuje norma ISO 14021.  Jako najbardziej rozpoznawalny znak wskazujący na podatność opakowania do recyklingu podać można symbol „Mobius loop” – grafika składająca się z trzech pogrubionych strzałek zamkniętych w trójkąt. Producenci umieszczać mogą również inne zaprojektowane przez siebie znaki, niedostępne dotychczas na rynku.  Oznaczenia są dobrowolne, a podmiot reklamujący swoje produkty jako opakowania eco, powinien posiadać dowody, które potwierdzą jego oświadczenia. W tym celu przed umieszczeniem na opakowaniu jakiegokolwiek logo sugerującego ekologiczność produktu, należy przeprowadzić badania folii w laboratorium opakowań.

Coraz większym zainteresowaniem na rynku cieszą się opakowania biodegradowalne oraz opakowania kompostowalne. Aby móc znakować produkt symbolem, sugerującym powyższą właściwość opakowania, należy posiadać odpowiednie certyfikaty.

Pałucka Drukarnia Opakowań dołoży wszelkich starań, aby przybliżyć Państwu temat opakowań przyjaznych środowisku oraz ich znakowania.